Hann er algjort ædi...
Myndina sendi ég

Knúið af GSMBloggi Og Vodafone

Nyji heimilismedlimurinn, Alexander.
Myndina sendi ég

Knúið af GSMBloggi Og Vodafone

Það er naumast að maður er ungur í anda! Aumingja Guðmundur að sitja uppi með þetta krakkagerpi! Kannski er þetta ástæðan fyrir því að hann er fluttur til Egilsstaða? Ég er með öllu óalandi og óferjandi.

You Are 20 Years Old

20 Under 12: You are a kid at heart. You still have an optimistic life view - and you look at the world with awe. 13-19: You are a teenager at heart. You question authority and are still trying to find your place in this world. 20-29: You are a twentysomething at heart. You feel excited about what's to come... love, work, and new experiences. 30-39: You are a thirtysomething at heart. You've had a taste of success and true love, but you want more! 40+: You are a mature adult. You've been through most of the ups and downs of life already. Now you get to sit back and relax.

What Age Do You Act?

Ilmur mín, ég held að þú þurfir ekki að hafa áhyggjur!





Boy oh boy... En þetta er örugglega fínn aldur. Þessu líkur áður en ég verð orðin rugluð og farin að slefa.

Hver vill líta svona út?

...I hate my self and I want to die!



Íhugaði hann alla möguleika?

There you have it!!! Ég verð að fara að eignast eitthvað líf, þetta gengur ekki til eilífðar! En ég held samt að Britney Begz sé nú meira noorrdddddd...






Og eitt sem ég var að spá í, þeir sem taka prófið ættu að sjá þetta líka, að það byggist á tölvum og stærðfræði...
Eru þessir gufurugluðu heimspekingar ekki nord? Gaufast allann daginn, alla daga, og rugla svo bara tóma þvælu sem enginn annar skilur!

Til að lýsa líðan minni þessa dagana er best að skoða mynd...





This says it all! ?que paso con mi vida?

Er að reyna að gera þessi líka litla dásamlegu Fourier-greiningar heimadæmi og ég sver að þau eru óleysanleg! A.m.k. nálgast það óendanlega og það verulega hratt.

Ég er á mörkum þess að setja heimsmet úr leti, andleysi og framtaksleysi. Ég nenni ekki lengur að hreyfa mig, það gengur ekkert að vakna á morgnana, ég hreinlega nenni ekki að borða og ét coco puffs öðru hvoru til að friða hungurverkina og það er bara ekki vegur að ég geti opnað bækurnar. Það sérst meira að segja hversu dugleg ég hef verið að blogga!

The story of my miserable life!

Fór samt í bíó í gær og sá Alexander. Fjölli, Hannes og co miskunnuðu sér yfir mig og tóku mig með þar sem ég hef engan bíófélaga og það er ekkert verra en að fara með pörum í bío. Þá er maður alveg þriðja hjól undir vagni. Þeir voru ekkert að fara að halda í höndina hvor á öðrum þannig að þetta var allt í lagi.
Myndin er helv... massív. Góð mynd en það er nóg að horfa á hana einu sinni, enda er hún þrír tímar.

Það er bara ekki vegur að ég geti byrjað að læra. Er að byrja þriðju vikuna af önninni, af 14 vikum og það er bara ekkert að gerast. Svo verður maður fúll seinna á önninni fyrir að hafa notað tímann svona illa. Ég er bara totally freðin í hausnum, það er héla á andlitinu á mér og grýlukerti á nefinu. Heilasellan er flutt til heitari landa og kemur ekki aftur í bráð.

Allt er þegar þrennt er!!!

Einhver gaur á stórum jeppa bakkaði á bílinn minn, fyrir utan hótel Loftleiðir, á laugardaginn. Númeraplatan beyglaðist bara og gaurinn var bara frekar fúll og sagði að þetta væri nú svo lítið...

Ég tilkynnti honum bara að ég ætti ekkert í bílnum, væri bara með hann í láni og eigandinn yrði að taka ákvörðun um þetta. Ég var ekkert að segja neitt frá tengslum mínum við hann.

Svo aftur á sunnudaginn var keyrt á bílinn. Við Ringa og Vala vorum fyrir utan Nings, ég stoppaði smá stund til að hleypa Ringu út og þá bakkaði einhver út úr stæði og beint í gömlu beigluna á bílnum. Sú sem kom fyrir jól og ég er enn að bíða eftir að fá brettið sent frá Japan.

Ég sem er alltaf að vanda mig við að keyra varlega, en allt þetta pakk er svo að keyra á mig.

Jæja, nú loksins er þessu jólafríi að ljúka. Stefnan er tekin á Akureyri í dag, aðeins að dúlla mér þar, hitta ættingja og kannski komast á djammið á föstudagskvöldið. Þá á laugardaginn er stefnan tekin suður og stefnt á djamm með Lísu og Beggu á laugardagskvöldið og búðir á sunnudeginum. Eftir það hefst svo hið venjulega hefðbundna líf. Hvað verður það gott!

Still alive !!!

Eftir próf fór ég á Hvanneyri og var þar hjá Sirrý systur og fór svo þaðan á Akureyris, stoppaði þar sólarhring eða svo og fór svo norður í Þistilfjörð. Var þar til 29. des og fór þá austur í Egilsstaði. Náttúrulega völdum við til þess alveg kolvitlaust veður.

Vopnafjarðarheiðin var farin á 10 upp í 30 km hraða á klst. Stundum vorum við alveg stopp, sáum ekki neitt. Það var ekki snjórinn sem þvældist fyrir heldur skyggnið. Það var svona keppni á milli okkar hvort okkar sá stiku á undan. Mæli með því að á svona leiðum séu stikur með 25 m millibili. Rokið var þvílíkt að þegar ég fór út úr bílnum til að tala við fólk í öðrum bíl þá gat ég varla staðið fyrir roki.
Á leiðinni sáum við bíla sem höfðu farið útaf, vörubíl sem hafði fokið útaf og bíla sem höfðu verið skildir eftir og Venni í Möðrudal hafði sótt fólkið í bílana. Við komumst samt heim, enda með áralanga reynslu af því að keyra í snælduviltlausu veðri. Uppi á heiðinni fundum við Dag, Emilíu og co. Þegar Emílía var búin að æla út bílinn hjá þeim þá kom hún yfir til okkar og við gátum þá verið bílveikar saman. Greyið Gummi varð bara að umbera það.

Það sem verra var að ég veiktist af pestinni og er búin að eyða síðastliðnum tveim dögum ýmist ælandi eða sofandi.

Var að vonast eftir því að komast í svartfugl, en það er ekkert veður til þess.
Ligg bara heima hjá tengdó, les bækur og hef það nice. Ágætt að vera búin með þessa helvítis pest! Verði ykkur að góðu sem eigið eftir að fá hana, öfunda ykkur ekki af því!

Snillingurinn hann Guðmundur hitti sko naglann á höfðuðið með jólagjöfina í ár! Ég ætla bara að trúa því að hann hafi fundið upp á þessu sjálfur, en hann gaf mér svona lítið GPS tæki. Geggjað flott, ég á varla eftir að þora að nota það. Það er með stórum litaskjá, innbyggðum kortum og huges minniskubb fyrir slóðir, punkta og dót. Alls kyns aukadót í þessu, meira að segja leikir ef maður skyldi nú lenda í því að grafa sig í fönn og leiðast eitthvað ;) Þennan pakka opnaði ég frekar snemma á aðfangadagskvöld og þá var ég komin með allt sem ég þurfti. Ég sat bara og fiktaði í nýja tækinu mínu.
Eitt kom mér líka svo skemmtilega á óvart og yljaði mér svo sannarlega um hjartarætur. Frábært hvað mínar ástkæru amigas þekkja mig vel, snilldargjöf! Þetta var svona lítill ferðakíkir og hann á þokkalega eftir að koma sér vel. Ótrúlegt hvað þeim dettur í hug og hálf ,,krípí" hvað þær þekkja mig vel.
Belladonnaskjalið var jólabókin í ár og skrabble (það eru fleiri en ég sem segja skrambúl!!!) var jólaspilið.

Óskaplega verður samt gott þegar þetta er allt yfirstaðið og regla kemst á hlutina á ný, það er svo fáránlegt að vera að gera ekki neitt. Maður er bara í stanslausum heimsóknum, drekka kaffi og ÉTA, ÉTA, ÉTA... Það er ekkert ákveðið fyrir stafni og maður rekur bara stefnulaust áfram. Sakna þess að hafa smá skipulag í kringum mig.