BBRRRrrrrr...
Síðasta vaktin á Kárahnjúkum... í bili og hitamælirinn sýnir -13°C. Ef þetta herðir mann ekki þá veit ég ekki hvað gerir það. Djöfulsins skítakuldi! Ef maður er smá stund úti þá frjósa eyrun á manni og ég held í hvert skipti að nú hljóti þau að detta af. Það er svo erfitt að vera með húfu undir hjálminum!
Seinkaði heimferðinni samt aðeins. Er að fara í göngin í fyrramálið að mæla; fer með hinu dásamlega íslenska lestarkerfi!
Kem suður á fimmtudag, þarf að komast á þjóðbúninganámskeiðið. Gat ekki mætt síðast þar sem ég var hérna uppfrá. Tók bara saumadótið með mér og ýmist saumaði eða fór í rjúpu. Fattaði áðan þegar ég var að pakka niður að skólabækurnar eru enn í köðli í íþróttatöskunni minni.
Ég fresta og fresta heimferðinni. Held ástæðan sé sú að mig kvíðir því svo að komast að því hvar ég stend í skólanum. Það er einhvers staðar í nánd við byrjunnarreit. Hef grun um að prófin í desember eigi eftir að brotlenda harkalega. Kemur væntanlega í ljós, hjá því verður ekki komist.
Nú þarf maður að venjast borgarlífinu aftur. Ég fékk ábendingu frá dæmatímakennaranum mínum, í einum af þessum þrem tímum sem ég hef mætt í á önninni, að ég blótaði helst til mikið. Skil ekki hvað í andsk. mannfjandinn átti við með því ;)
Nú þarf maður jafnvel að fara að tala eins og siðprúð manneskja. 'Uffff... Einn sagði ágæta setningu við mig áðan... Tía án ripper er eins og kuntulaus hóra.
Er að verða búin að ná mállískunni á svæðinu...
Það verður samt pínu leiðinlegt að fara. Ég klikkaði t.d. á því að éta mig niður áður en ég fer. Það verður hreint helvíti að venja sig aftur á Coco Puffs og mjólk. Hvað er gott að fá tvær til þrjár heiltar máltíðir á dag og brauð og bakkelsi í kaffitímum. Þurfa ekki einu sinni að vaska upp. Maður þarf ekki einu sinni að þrífa herbergið sitt, það er skipt um á rúmum og herbergið þrifið hátt og lágt.
Þess fyrir utan er fínn félagsskapur hérna. Það verður skrítið að fara að búa einn (nema mér takist að tæla karlinn til mín) og borða ein. Og missa af pókernum! Hann er snilld, þó ég tapi alltaf öllum peningunum mínum.
Ég þarf einnig að ná mér niður í pexinu og rifrildunum við vélagaurana. Við hvern á ég núna að rífast? Ég verð með öllu ólíðandi næstu vikur meðan þetta gengur yfir.
Það var haldið upp á Kvennadaginn hérna. Legið uppi í sófa og horft á dagskránna í sjónvarpinu. Kokkurinn færði okkur kók og súkkulaði. Ég get nú ekki sagt að þetta hafi haft nein rosaleg áhrif á starfsemina hérna, þó við leggðum allar niður störf.
Franski verkfræðingurinn kom með kampavín til að skála í og sagði að það væri svo tómlegt á skrifstofunni án okkar, við yrðum að koma aftur. Ótrúlega franskt.
Hann hefði svo sem einnig mátt bæta því við að við værum ómissandi í vinnunni, ekki bara til að fylla upp í "tómleikann" á skrifstofunni. En hann er svo indæll að ég reikna nú ekki með að hann sett þann skilning í það.
Ég átti leynistað inni í skáp undir hjónarúmi mömmu og pabba þar sem ég var búin að koma fyrir lampa og lá þar í köðli og las. Allt til að fá að vera í friði. Partur af Á hverfandi hveli var lesinn þarna undir ;)
