Það er dúddi hérna á efri hæðinni og hann hóstar alveg eins og lungnaveik, mæðuveik rolla. Þá er ég að tala um alveg nákvæmlega eins! Eða þá að hann er að herma eftir Árna Davíð herma eftir lungnaveikri rollu... Er heima þessa dagana þar sem prófalestur er í gangi og ég veit ekki hvað þessi dúddi gerir eiginlega nema hósta... hann virðist aldrei fara í vinnu eða neitt.

Heima á Íslandi einangrum við útaf kulda. Ég er ekki viss um að Spánverjar viti um hljóðgildi einangranna!

Við hliðina á mér er alveg kolvitlaus kelling. Alltaf perfect í tauinu, flott máluð og aldrei í sömu fötunum, jafnvel ekki fyrir hádegi og eftir hádegi sama daginn. Hún er heimavinnandi og karlanginn hennar þrælar sér út 12 tíma á dag. Um leið og krakkarnir koma heim hefjast lætin. Þvílíkt sem hún getur öskrað á krakkana. Bergrós er stundum bara agndofa, stundum öskrar hún á móti og heldur að þetta sé leikur (vona að kellingarálftin heyri það) en stundum verður hún leið þegar hún heyrir krakkana grenja. ,,gáda gáda" og setur upp sorgarsvip. Og ekki skánar það þegar karlinn kemur heim... boy oh boy! Hann gerir aldrei neitt rétt greyið! kellingin fær flog og svo ríkur hún út og skellir á eftir sér. Ég er nú ekki hlynt heimilisofbeldi, en djöfull væri ég búin að lúskra á henni.
Hún verður að eiga sinn flotta bíl, sín flottu föt, vinna lítið og eiga óaðfinnanleg börn (sem yfirleitt líta frekar út eins og barðir hundar), karlgreyið þræla sér út myrkranna á milli... Krakkarnir eru skömmuð fyrir hávaða, þau eru skömmuð fyrir að skíta út fötin sín, þau eru skömmðu fyrir að vera of lengi... þau eru skömmuð fyrir allt...
Af hverju eiga sumir foreldrar börn???... og af hverju eiga sumar kellingar eiginmenn??? Þegar ég fer héðan set ég bréf í póstkassann hans: RUN WHILE YOU STILL CAN!!!